پویایی خاورمیانه در حال تغییر است. از یک بیماری همه‌گیر طولانی‌مدت گرفته تا علاقه و نفوذ فزاینده چین در منطقه و خستگی عمومی غرب از درگیری‌های نظامی طولانی، منطقه امروز تهدیدها و فرصت‌هایی را به همراه دارد که حتی با چند سال پیش بسیار متفاوت است.
The Cipher Brief با یک متخصص صحبت می کند فرمان نرمالکه به عنوان مدیر سابق اطلاعات ملی ایران در دفتر مدیر اطلاعات ملی (ODNI) خدمت می کند – و اکنون به طور معمول برای دیدار با مقامات ارشد در بسیاری از کشورها به منطقه سفر می کند – تا درک کند که چگونه منطقه را تغییر می بیند. نقش ایالات متحده و جایی که مشکلات و رویدادها احتمالاً پیش خواهند رفت.
مرجع رمز:بیایید با تصویر بزرگ شروع کنیم. مهم ترین سوال چارچوبی که باید در نگاه به خاورمیانه در نظر بگیریم چیست؟
رول ها:شاید دگرگون‌کننده‌ترین مشکلی که به منطقه و جهان در کل شکل می‌دهد، ظهور پویایی‌های چندقطبی فزاینده‌ای است که از اواخر دهه 1930 یا 1870 مشاهده نشده است. برای برخی، این به معنای فرصتی برای ایجاد نفوذ جدید در منطقه و تحول مثبت در سیاست ها و اقتصاد آنها خواهد بود. موافقت نامه ابراهیم، ابتکارات بین ادیانی و فناوری امارات و آزادسازی اجتماعی و اقتصادی عربستان بخشی از این روند است. ظهور هند به تازگی آغاز شده است، اما ما باید بیشتر به این فکر کنیم که این برای خاورمیانه چه معنایی دارد.
نفوذ ایالات متحده در حال انتقال به این دنیای جدید است. رویدادها با توجه کمتر به دیدگاه های ایالات متحده شروع به آشکار شدن می کنند. ایران، روسیه، ترکیه و چین همگی به دنبال ردپای منطقه‌ای بزرگ‌تر هستند و گاهی از ابزارهای نامتقارن استفاده می‌کنند. کشورهای وضعیت موجود به طور داخلی در حال بحث در مورد گزینه های پاسخ هستند، در حالی که این بازیگران تهاجمی اما مبتکر در حال ایجاد حقایق در زمین هستند.
محرک های این تحول پیچیده هستند، از جمله ظهور چین و هند، برگزیت، خستگی غرب از درگیری های نظامی طولانی، و جنگ هیبریدی غیرقابل کنترلی که توسط ایران، روسیه و ترکیه به راه انداخته شده است. ضعیف بودن سازمان ملل، شکاف در اروپا، ناتو، گاهی اوقات بدون سکان هدایت، و گسترش اتحادهای غیررسمی بر سر سازمان های بین المللی سنتی، همه به عنوان متغیرهایی عمل می کنند که ما باید آنها را در نظر بگیریم. پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کووید همچنان این موضوع را پیچیده می کند. واضح است که اگر این پویایی در حال تحول را صرفاً به تصمیمات آمریکا یا حتی خروج از منطقه نسبت دهیم، اغراق آمیز است. البته، آمریکایی ها دیدگاه خود را در مورد نقش ما در جهان و نحوه رفتار ما با دشمنان و شرکای دیرینه خود تغییر داده اند. اما مشارکت بخش خصوصی ما پایدار و رو به رشد است.
نگرانی های فزاینده ای در مورد نقشی که ایالات متحده در خاورمیانه به دنبال آن خواهد بود وجود دارد. نظر شما در مورد خروج از افغانستان هر چه باشد، عواقب فاجعه بار برای مردم افغانستان در آستانه یک منطقه آشفته ظاهر شده است. عملکرد ضعیف خروج ما تلاش‌های امنیتی بین‌المللی را خنثی کرده، جغرافیای سیاسی جنوب غربی آسیا را بازتعریف کرده است، اعتماد آمریکا در منطقه را عمیقاً آسیب رسانده و اختلافات سیاسی در ایالات متحده را تشدید کرده است. همه شرکای منطقه ای ما این موضوع را با نگرانی تماشا کرده اند.
مرجع رمز:شما از روسیه، چین، ایران و حتی ترکیه به عنوان بازیگران تجدیدنظرطلب صحبت می کنید. اینها کشورهای بسیار متفاوتی هستند. آیا آنها استراتژی ها یا تاکتیک های مشترکی دارند؟
رول ها:من فکر می کنم چند موضوع رایج در اینجا وجود دارد. همانطور که از نام آنها پیداست، بازیگران رویزیونیست به دنبال تغییر وضعیت موجود هستند. آنها اغلب در ابتدا از تاکتیک های نسبت داده شده اما قابل ابطال برای آزمایش قدرت حریف استفاده می کنند. چنین کشورهایی به ویژه هنگامی که به دنبال اهرم هایی علیه ایالات متحده و اروپا هستند، تمایل دارند به سمت یکدیگر جذب شوند.
آنها همچنین چندین هدف مشترک دارند:
• در وهله اول، دولت های تجدیدنظرطلب به دنبال تغییر ساختار جامعه بین المللی به گونه ای هستند که اقداماتی را که قبلا غیرقابل قبول و حتی مبنایی برای جنگ تلقی می شدند، عادی سازی کنند. چنین کشورهایی ریسک پذیر هستند، اما جنگ هدف آنها نیست. استراتژی آنها مستلزم جهانی است که متقاعد شده باشد که قادر نیست یا نمی خواهد تاوان بالقوه مقابله با متجاوزان را بپردازد. این امر دیپلماسی غیر اجباری یا تحریم های اقتصادی را به عنوان تنها ابزار باقی مانده در اختیار سیاستمداران قرار می دهد.
· کشورهای تجدیدنظر طلب متجاوز اغلب در معرض تحریم هستند. با این حال، از آنجایی که آنها مستبد هستند، می توانند در کوتاه مدت و میان مدت در برابر مجازات اقتصادی به خوبی مقاومت کنند.
· کشورهای تجدیدنظرطلب از دیپلماسی اجتناب نمی کنند. از آن بهره برداری می کنند. دیپلماسی ابزاری برای به نمایش گذاشتن اولویت های آنها در صحنه جهانی ارائه می دهد. بدون رفتار تهاجمی ایران، مطمئناً توجه بین المللی که در سال های اخیر از آن برخوردار بوده است، نمی شد. همانطور که مخالفان بر اساس نزدیکی به خطر به تهدیدها پاسخ می دهند، رویزیونیست ها از دیپلماسی برای شکستن ائتلاف ها استفاده می کنند. در اینجا فکر کنید که اروپا و کشورهای عربی خلیج فارس یا اسرائیل چه واکنشی نسبت به ایران دارند. مثال دیگر مواضع متفاوت اروپا و آمریکا در قبال چین است.
ثانیاً، آنها به دنبال تأیید مجدد تأثیر خود در جغرافیا هستند که آن را کنترل تاریخی خود می دانند.
· در نهایت، آنها به دنبال ریشه کن کردن نفوذ ایالات متحده، یا حداقل تضعیف جدی این نفوذ هستند. علیرغم همه چالش های ما، ایالات متحده بهترین و شاید تنها ضامن ثبات جهانی است.
Cipher Brief میزبان جلسات توجیهی خصوصی با مجرب ترین امنیت ملی و جهانی در جهان استکارشناسان.همین امروز عضو شوید
مرجع رمز:بیایید تمرکز را به ایران معطوف کنیم. اهداف تهران در مذاکرات هسته ای چیست؟
رول ها:اول، برخی زمینه ها. در حالی که موضوع هسته ای بر تفکر آمریکا در مورد ایران غالب است، سیاست ایران در قبال غرب گسترده تر است. تهران همچنین در حال بررسی این موضوع است که انتخاب او چه تاثیری بر انتقال رژیم به نسل جدیدی از رهبران تندرو خواهد داشت. ایران نه به دنبال تعامل با ایالات متحده است و نه علاقه ای به تغییر رفتار خود در مورد مسائل منطقه ای یا موشکی دارد.
روی کار آمدن دولت بایدن در ژانویه 2021، مجموعه ای از تغییرات جذاب سیاستی بسیار فراتر از قصد اعلام شده برای بازگشت به توافق هسته ای به همراه داشت. تقریباً تمامی اعضای کلیدی تیم ایرانی بایدن برای تهران به عنوان حامی توافق هسته ای شناخته شده بودند. تعدادی از مقامات ارشد و میانی دولت جدید علناً با تاکتیک فشار حداکثری در سال های ترامپ مخالفت کرده و علیه اقدام نظامی علیه ایران صحبت کرده اند. روابط دولت با اسرائیل و کشورهای عربی خلیج فارس احتمالاً سرد خواهد بود. واشنگتن اعلام کرده است که قصد دارد حضور نظامی خود در خاورمیانه را کاهش دهد. بعید است که رهبران ایران انتظار خروج ایالات متحده از افغانستان را داشته باشند، اما این تصمیم قطعاً هر گونه ارزیابی مبنی بر ضعیف بودن تعامل ایالات متحده با منطقه را تأیید می کند. تمرکز دولت بر بهبود روابط با اروپا، رقابت با چین، و حل مشکلات پیچیده اجتماعی و زیرساختی ایالات متحده، سرمایه سیاسی داخلی و خارجی باقی مانده برای مقابله با ایران را به شدت محدود خواهد کرد.
ایران می تواند بازگشت سریع به توافق را انتخاب کند. اما تهران بیشتر می خواست. اهداف ایران در گفتگوها ثابت بوده است، اگرچه با آمدن رئیس جمهور تندرو جدید ایران تیزتر شده است.
نخست، تهران به دنبال تبدیل شدن به صدای غالب در جهت‌گیری، زمان‌بندی و مشارکت‌کنندگان در مذاکرات هسته‌ای است. تنش های آمریکا با روسیه و چین در این زمینه کمک کرده است.
دوم، ایران از مذاکرات هسته‌ای به‌عنوان حایلی در برابر فشار بر اقدامات منطقه‌ای، موشکی، تروریستی و گروگان‌گیری خود و همچنین برای به رسمیت شناختن رسمی رهبری خود استفاده می‌کند. مذاکرات هسته ای بازیگران کلیدی بین المللی را مجبور می کند که فعالیت های غیرهسته ای ایران را نادیده بگیرند و ایران را در مجمعی که تهران را به عنوان یک قدرت بزرگ در نظر می گیرد، درگیر کنند. دولت رئیسی یکی از خونبارترین رژیم های تاریخ جمهوری اسلامی است، اما نمایندگان آن با همتایان غربی به طور مرتب ملاقات می کنند.
ثالثاً، توسعه برنامه هسته‌ای غیرنظامی خود برای دستیابی به یک وضعیت عادی جدید، که جامعه بین‌المللی مجبور به پذیرش آن خواهد بود، برای رسیدن به آستانه دائمی برای سلاح‌های هسته‌ای و یک ابزار چانه‌زنی در برابر درخواست‌ها برای تمدید بندهای فسخ.
سپس تاثیر تحریم های هسته ای و غیرهسته ای را به حداقل برسانید. رهبر ایران بارها با تعهدات تجاری مخالفت کرده است، تعهداتی که سرایت لیبرالیسم غربی را نیز به همراه دارد. این به معنای مخالفت تهران با تجارت نیست. در واقع برعکس. ایران به شدت به دنبال سرمایه گذاری خارجی و فناوری غربی است. اما حتی در صورت لغو تحریم‌های هسته‌ای، تهاجم غیرهسته‌ای تهران به طور معمول به تحریم‌های خود منتهی می‌شود. تعداد کمی از رهبران تجاری حاضر به ریسک دارایی های سهامداران در یک منطقه جغرافیایی هستند که به احتمال زیاد تحت فشار اقتصادی قرار دارند. به همین دلیل، تهران سعی کرده است با استفاده از مذاکرات، از اعمال تحریم های قابل توجه آمریکا به هر دلیلی در آینده جلوگیری کند.
در نهایت، تهران به دنبال تضعیف نفوذ آمریکا در خاورمیانه و صحنه بین‌المللی است. بعید است ایران به توافق برگردد مگر اینکه باور کند هر کاری که در توان دارد انجام داده است تا اطمینان حاصل شود که خروج دیگر آمریکا – یا اعمال تحریم‌های نفتی یا مالی در پاسخ به تجاوزات غیرهسته‌ای تهران – از روی میز خارج می‌شود.
مرجع رمز:به نظر می رسد که این معامله روی میز نیست.
رول ها:تصور از سرگیری توافق هسته ای 2015 با ایران بدون امتیازات قابل توجه و متعاقب از سوی ایالات متحده دشوار است. با توجه به نقض مستند قوانین بین المللی توسط ایران، دولت بایدن برای آزاد کردن تحریم های غیرهسته ای مشکل خواهد داشت.
از سوی دیگر، من معتقدم که امسال می توانیم شاهد معامله گروگان گیری باشیم. در ازای غربی هایی که به ناحق در ایران زندانی شده اند، تهران آزادی شهروندان ایرانی و احتمالاً میلیاردها دلار وجوه مسدود شده را به دست خواهد آورد. چنین اقدامی مورد ستایش خانواده‌های گروگان‌گیر و برخی مدافعان قرار می‌گیرد، اما بعید است که در آینده مانع گروگان‌گیری تهران شود.
با The Cipher Brief فراتر از سرفصل ها با دیدگاه های تخصصی در مورد اخبار امروز برویدپادکست روزانه منبع باز.اینجا گوش کنیا هر جا که به پادکست گوش می دهید.
مرجع رمز:چه چیزی باعث می شود ایران تصمیم خود را برای دستیابی به توافق تغییر دهد؟ آیا شاخص هایی وجود دارد که باید نظارت کنیم؟
رول ها:من شواهد زیادی نمی بینم که ایران معتقد است باید امتیازات بزرگی بدهد. تهران از نزدیک سیاست ما را دنبال می کند و آنها بدون شک چالش های سیاسی پیش روی دولت بایدن از جمله بحران جاری با مسکو را درک می کنند.
با این حال، در تئوری، چندین چیز می تواند پویایی را تغییر دهد. این موارد عبارتند از: اعتقاد 1+5 مبنی بر اینکه ایران در حال آماده شدن برای تسلیح برنامه هسته ای غیرنظامی خود است. یک بحران بزرگ اقتصادی یا سیاسی در ایران می‌تواند تهران را وادار کند که به دنبال منافع سیاسی و اقتصادی بازگشت به توافق باشد. من هیچ یک از این سناریوها را قابل قبول نمی دانم. اگر این توافق اتفاق بیفتد، به احتمال زیاد نتیجه امتیازات عمیق ایالات متحده است، به ویژه در مورد اینکه چگونه تحریم های آینده را اعمال خواهیم کرد.
دیدگاه کارشناسانه و تحلیل امنیت ملی را در ادامه مطلب بخوانیداشاره ای کوتاه به رمز
پست پویایی در خاورمیانه در حال تغییر است، اما در چه جهتی؟ برای اولین بار در The Cipher Brief ظاهر شد.