دیدگاه تخصصی – ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه همچنان به احتمال زیاد در هفته های آینده از نیروی نظامی استفاده خواهد کرد. او امتیازات دیپلماتیک کافی از ایالات متحده و ناتو دریافت نخواهد کرد. او نمی تواند ارتش بزرگ خود را در میانه زمستان به طور نامحدود بسیج نگه دارد و ممکن است بخواهد از لحظه ای استفاده کند که غرب پس از شکست در افغانستان ضعیف و دوپاره به نظر می رسد. و با بحران انرژی اروپا، پوتین می‌تواند محاسبه کند که اشتهای اروپا برای تحریم‌های شدید علیه مسکو زمانی کاهش می‌یابد که عواقب آن برای عرضه گاز آشکار شود.
به نظر می‌رسد هدف اصلی رئیس‌جمهور روسیه بازگرداندن اوکراین به حوزه نفوذ روسیه یا در صورت عدم موفقیت، کاهش ماندگاری آن به عنوان تهدیدی برای روسیه است.
گزینه رویایی پوتین تغییری در رویدادهای اخیر قزاقستان خواهد بود. ناآرامی های محلی در کیف منجر به درخواست کمک “نیروهای میهن پرستان” از روسیه می شود. در غیاب چهره توکایف، روس ها باید یکی از مقامات ارشد کیف را متقاعد کنند که این درخواست را مطرح کند. یک رهبر اتحادیه، یک الیگارش یا حتی یک وزیر کابینه. این نباید فراتر از توانایی ساکنان محلی GRU و SVR باشد. سپس نیروهای پوتین به صورت مسالمت آمیز وارد رویاهای او می شوند که آنها را “حافظان صلح سازمان پیمان امنیت جمعی” توصیف می کنند. در واقع، او باید بداند که آنها باید راه خود را باز کنند.
گزینه شمالی
به لطف “تمرینات مشترک” با بلاروس، روسیه اکنون تنها در 240 مایلی شمال کیف نیرو دارد. این اجازه می دهد تا گامی سریع به سمت پایتخت اوکراین برای سرنگونی دولت زلنسکی و نصب یک نامزد طرفدار کرملین برداشته شود. چنین عملیاتی یادآور حمله موفقیت آمیز به افغانستان در روز کریسمس 1979 است، زمانی که نیروهای شوروی کابل را ظرف سه روز تصرف کردند و ببرک کمال را به عنوان رئیس جمهور منصوب کردند. این عملیات شامل 25000 سرباز و 280 هواپیمای ترابری بود و مانند ساعت حرکت می کرد.
چنین فراری به کیف ممکن است امکان پذیر باشد. بیشتر سربازان اوکراینی در شرق کشور مستقر هستند. روسها به زودی تسلط کامل را در هوا برقرار خواهند کرد. با این حال، کیف کابل نیست. این یک شهر مدرن بزرگ است و اوکراینی ها می توانند خیابان به خیابان برای آن مبارزه کنند. دولت زلنسکی از محبوبیت کمتری نسبت به قبل برخوردار است، اما بعید است که از هم بپاشد. حتی اگر یک حالت عروسکی نصب شود، پس چه؟
روسیه ممکن است بتواند بیشتر منطقه شرق دنیپر را آرام کند، اما کی یف و غرب شانس بالایی برای مقاومت مردمی دارند. اوکراین را می توان به دو قسمت تقسیم کرد و هر موفقیت کوتاه مدت برای روسیه می تواند به یک کابوس بلند مدت تبدیل شود.
Cipher Brief Subscriber + اعضا جلسات تخصصی استثنایی را از اعضای شبکه تخصصی ما دریافت می کنند. امروز به مشترک + ارتقا دهید.
گزینه های کوچکتر پوتین
فرصت های کوچک تری در امتداد مرز شرقی اوکراین وجود دارد. روسیه به راحتی می تواند برای حفاری سرزمین های بیشتری حمله کند. یکی از احتمالات شهر صنعتی خارکف است. مشکل این است که سود برای تمام ریسک‌های سیاسی که پوتین در هفته‌های اخیر متحمل شده است بسیار ناچیز است. این امر اساساً قابلیت اقتصادی یا سیاسی اوکراین را به عنوان یک کشور تغییر نمی دهد و در واقع می تواند عزم این کشور را برای پیوستن به اتحادیه اروپا و ناتو افزایش دهد.
با این حال، فتح اودسا می تواند بازی را تغییر دهد. این سومین شهر بزرگ اوکراین با بیش از یک میلیون جمعیت است و دارای یک بندر دریایی حیاتی است. این بندر بیشتر محموله های دریایی اوکراین را حمل می کند و به عنوان مقر نیروی دریایی اوکراین عمل می کند. بیشتر جمعیت آن روسی زبان هستند. با این حال، این یک عملیات زمینی دشوار با استفاده از نیروهای جمع شده در روستوف-آن-دون و کریمه و در عین حال استفاده از نیروی هوایی و نیروی دریایی و هوابرد خواهد بود.
فاصله روستوف در دان تا اودسا 500 مایل است. ممکن است چندین روز جنگ طول بکشد و بدون خطر نیست، اما زمانی که روسیه برتری خود را در هوا ایجاد کرد، باید قابل مدیریت باشد. تنها صد مایل فراتر از اودسا، مسیر زمینی را برای روسیه به مولداوی فراهم می کند، که پوتین نیز آن را بخشی از حوزه نفوذ خود می داند.
به پادکست منبع باز The Cipher Brief گوش دهید، مجموعه ای متن باز هفتگی از داستان های مربوط به امنیت ملی، که میزبان شما براد کریستین و سوزان کلی است. هر جا به پادکست گوش می دهید مشترک شوید.
از دست دادن بنادر این کشور در دریای آزوف و دریای سیاه ضربه ای ویرانگر برای اوکراین خواهد بود و به طور قابل توجهی بر دوام کشوری که در حال حاضر از نظر اقتصادی با مشکل دست و پنجه نرم می کند، تأثیر می گذارد. این مزیت افزوده‌ای را به همراه خواهد داشت که راه زمینی دوم به کریمه و مسیری بسیار مهم‌تر از پل روی تنگه کرچ که در سال 2019، پنج سال پس از الحاق کریمه تکمیل شد، به روسیه می‌دهد. اما دفاع از نوار طولانی سرزمین اشغالی از روستوف تا مولداوی در برابر ضدحملات آینده اوکراین آسان نخواهد بود.
گزینه های مخاطره آمیز سیاسی پوتین
در نهایت، پوتین دو گزینه دارد که از نظر سیاسی بسیار خطرناک‌تر هستند، زیرا مستقیماً قلمرو اعضای ناتو را به چالش می‌کشند و در حالت اول می‌توانند به کشتن نیروهای ناتو منجر شوند. یکی از این موارد، تصرف خلیج سووالکی بین بلاروس و کالینینگراد است. این به معنای الحاق بخش کوچکی از لهستان یا لیتوانی است. دیگری جدا کردن شهر از یکی از سه کشور بالتیک است. رقیب آشکار ناروا در روسیه خواهد بود که اکثریت روسی زبان دارد. از نظر تفکر غربی، این امر بی جهت تحریک آمیز خواهد بود، اما پوتین ممکن است به همین دلیل جذب شود. همچنین آزمایش خواهد کرد که آیا غرب واقعاً آماده است تا برای بخش کوچکی از قلمرو متعلق به یکی از اعضای خود بجنگد. و پوتین نمی خواهد نیروهای خود را بدون هیچ سود ملموسی نابود کند.
دیدگاه‌ها، بینش‌ها و تحلیل‌های متخصص‌محور در مورد امنیت ملی را در The Cipher Brief بخوانید
گزینه های مخاطره آمیز پوتین در اوکراین اولین بار در The Cipher Brief ظاهر شد.